هـمگامی و هـمآهنگی افراد و نیروهای آزادی خواه و ایـجاد یک جنبش وسیع دمکراتیک می‌تواند اقتدارگرایان را به تمکین و پذیرش مطالبات مردم وادار سازد و راه دستیابی به آزادیهای سیاسی، برگزاری انتخابات آزاد و در نهایت مراجعه به آراء عـمومی را برای تغییر قانون اساسی و گذار به دمکراسی بگشاید.

این یک واقعیت شناخته شده است که اکثریت قریب به اتفاق ملت ایران با سیاست خارجی آقای خامنه‌ای مخالف است و اسرائیل‌ستیزی و فلسطین‌محوری و حزب‌الله‌سازی «آقا» را در منطقه عامل عمده‌ی مسائل و مشکلات ایران تلقی می‌کند.

امیدواریم امروز در میان همه مخالفان شاه فقید و زنده یاد دکتر محمّد مصدّق نخست وزیر زمان دو پادشاه پهلوی، خردمندی میزان اتحاد گردد تا این حکومت خطرناک وحشی را از اریکه قدرت بیندازد. هیچ غیر ایرانی نباید و نمی‌تواند این کار ملی را برای ایرانیان انجام دهد.

اگر آقای روحانی پرچمداری استراتژی نوینی مبتنی بر دیپلماسی و مذاکره با اعضای شورای امنیت با یا بدون اسرائیل را به دست بگیرد می‌تواند هم وضعیت استراتژیک فعلی را از بن بست خارج کند و هم آرامش را به مردم برگرداند و هم صدای جنگ طلبی و ماجراجوئی نظامی را در داخل کشور خاموش کند.

به سختی می‌توان پیش‌بینی كرد كه عقب‌نشینی‌های رژیم در برابر خواسته فعلی ایالات متحده و خواسته‌های آینده اروپا، مانعی جدی برای سقوط جمهوری اسلامی ایجاد كند. زیرا از هر دریچه‌ای که به جامعه ایران نگاه کنیم، وضعیت چنان انفجاریست که پیش‌بینی ثبات اجتماعی و سیاسی برای آینده ایران مشکل خواهد بود.

ظرفیت‌های افتصادی ایران با شدت‌گیری تحریم‌ها بیش از همیشه نابود می‌شود و در پی آن ظرفیت‌های بحران سازی و نظامی جمهوری اسلامی هم به سرعت رو به کاهش است. رهبر نظام اگر داوطلبانه به مسیر تنش زدایی با امریکا و اسراییل نیاید، هیچ گریز و جایگرینی جز نوشیدن جام زهر همچون سلف خود ندارد.

شاید خروج یکطرفه و قلدرمآبانه آمریکا از توافق برجام یکبار دیگر ضرورت بازخوانی آنچه که به «آمریکاستیزی» معروف است را ایجاب کند. اصطلاح «آمریکا ستیزی» را در پرانتز و با نقل قول ذکر می‌کنم چرا که کاربردهای متعددی در محافل سیاسی و نقشهای متفاوتی را در مناسبات قدرت ایفا می‌کند.

تنها برخوردی که به نظر می‌رسد می‌تواند برای کاهش بحران منطقه موثر باشد گفتگوی مستقیم ایران و اسرائیل با شرکت آمریکا و روسیه و احیانا دیگر اعضای دائمی سازمان ملل مثل چین ، انگلستان و فرانسه است. ایران می‌تواند و باید با استفاده از روابط حسنه‌ای که با روسیه دارد خواستار چنین مذاکراتی شود.

«اسفا جمعی از بهترین فرزندان ایران که روزگاری بخاطر سعادت میهن به میدان آمده بودند، به سبب نداشتن شهامت روبرو شدن با واقعیت، مجبورند از حکومتی پشتیبانی کنند که کشور را به سوی نابودی می‌برد و در انتخاباتی شرکت کنند که می‌دانند فقط نمایشی برای مشروعیت بخشیدن به رژیم است.»

تهدیدکنندگان ایران به جنگ و تهاجم، هم علیه ایران و همه علیه کشور خود اقدام می‌کنند. ما نمی‌خواهیم خلع سلاح و مغلوب و مجبور به حل مسایل با آمریکا باشیم. ما آزادانه و آگاهانه می‌خواهیم این مساله حل شود. از این رو، اصلاح و نفی برجام مخل منافع ایران و جهان است.

آنچه که در این شرایط بیش از تلاش‌های که عمدتا در میان فعالین و گروه‌های سیاسی در جریان است، اهمیت دارد دست اتحاد خود مردم ایران با یکدیگر است، بویژه همکاری و اتحاد بخش‌های سنتی و مدرن و شهرهای بزرگ و کوچک ایران...

به باور من بحث کودتا و استقرار یک دولت بدست نظامیان را خود اصولگرایان تندرو و نزدیک به سپاه و یا حتی بخش‌هایی از سپاه شاید مطرح کرده باشند، تا از این طریق میان مردم ایجاد رعب و وحشت کرده و آنان را از پیامدهای اعتراض‌ها و طرح خواست‌های خود بترسانند.

آیا نخبگان و مدعیان پیشتازی می‌توانند با تشریک مساعی میان خود و تولید اراده سیاسی واحد و دموکراتیک، خود را به مردمی که در دی‌ماه به خیابان آمدند و همچنان در اشکال مختلف به مبارزه شتاب می‌بخشند، برسانند و یا با تداوم ندانم‌کاری‌ها، نظاره‌گر نقش تعیین‌کننده دیگران و فرسایش و فروپاشی میهن مشترکمان خواهیم بود؟

مردان بزرگ همچون روزگاران بزرگ، ماده منفجره‌ای هستند که در آنان نیروی عظیمی بر هم انباشته شده است. درست مثل دوران تباهی و انباشته از بحرانهایی که ایران امروز را در برگرفته که بی‌شباهت با انحطاط ایران با واپسین دوران قاجار نیست.